“De loonkloof tussen mannen en vrouwen wordt groter”, kopten diverse nieuwssites vandaag.
Ik kies ervoor om de link niet te openen. Ik kan dit soort artikelen inmiddels dromen.
Er is onderzoek gedaan, we komen tot de schokkende ontdekking dat de gelijkheid tussen mannen en vrouwen nog ver te zoeken is, er worden wat wetenschappers gequote, mogelijke oorzaken aangehaald, waar weer verontwaardigd op wordt gereageerd, want immers het is niemands schuld, niemand wíl dit, maar vrouwen zouden ook beter moeten leren onderhandelen, en tja, mannen vinden het ook moeilijk, die willen heus ook wel minder werken als er kinderen komen, maar ja, dat is allemaal heel lastig, en vrouwen moeten nou eenmaal baren en willen vervolgens massaal parttime werken, die wíllen gewoon niet door dat glazen plafond, maar sómmige vrouwen, nou, die beuken daar gewoon hoppa dwars doorheen, zie je wel, dat zouden alle vrouwen toch gewoon kunnen doen, kwestie van kiezen, bovendien dúrven vrouwen ook niet, ze zijn te bescheiden, terwijl mannen die doén gewoon, vrouwen zouden gewoon wat assertiever moeten zijn, maar wel zonder dat ze een bitch worden natuurlijk, dat leren vrouwen bij ‘female empowerment’ bijeenkomsten, want je moet wel ‘one of the guys’ kunnen zijn, maar ook ladylike, dan word je een ladyboss, het hoogst haalbare, dan hebben al die meisjes ook eindelijk een rolmodel, want dat is het ook hè, er zijn te weinig voorbeelden van hoe het wél moet, jammer toch dat vrouwen er decennia over doen om een beetje een voorbeeld te stellen van hoe je dan al die ballen in de lucht houdt enzo, zonde, ook niet nodig, er studeren zelfs meer vrouwen af dan mannen dus er zijn genoeg kansen, maar ja, dan moeten die vrouwen ze dus wel pákken!
Zo. Even ademhalen.
Weet je wat het is? Het is een bijzonder complex probleem. Die loonkloof, die ongelijkheid. Maar ik denk dat we de gedroomde gelijkwaardigheid niet gaan bereiken door het invoeren van quota voor vrouwen aan de top en het eisen van gelijke lonen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben de grootste voorstander van meer gelijkheid tussen man en vrouw, al dan niet opgelegd. Maar misschien, heel misschien, zijn we zo druk met het streven naar gelijkheid dat we iets essentieels over het hoofd zien.
Namelijk: we zijn niet gelijk. Als in: we zijn niet hetzelfde.
“We kunnen een probleem niet oplossen op het niveau waar het is ontstaan.”
Een beroemde quote van Albert Einstein. Dus om tot een oplossing te komen, zal je vanuit een ander perspectief, vanuit een nieuw inzicht moeten leren kijken. Je vindt de oplossing niet op het niveau waar het probleem is ontstaan.
Wat nou als ik je vertel dat we de verkeerde strijd voeren? Wat nou als ik zeg dat we niet moeten streven naar gelijkheid, in een maatschappij die grotendeels is vormgegeven door mannen?
Het gaat niet om gelijkheid, maar om balans tussen het mannelijke en het vrouwelijke. Beide even waardevol. Maar de wereld van vandaag opereert vanuit mannelijke energie en principes. Vrouwelijke waarden zijn in onze huidige maatschappij onderontwikkeld én ondergewaardeerd. Resultaat is dat vrouwen zich in een masculien harnas hijsen omdat we nou eenmaal denken dat dat de enige manier is. En dat levert een hoop ongemak op.
Zonde! Ik denk dat het tijd is dat we vrouwelijke waarden in onszelf (mannen én vrouwen) en in organisaties gaan herontdekken, herwaarderen en integreren. Vanuit de overtuiging dat de discussie niet zou moeten gaan over gender, maar over een betere balans tussen feminiene en masculiene waarden. Pas als vrouwelijke waarden écht worden erkend, omarmd en benut, kan er gelijkwaardigheid ontstaan.